Pendant l'été 2007, la police iranienne s'est mise à arrêter des chiens. Il ne s'agissait pas de chiens errants, mais d'animaux domestiques promenés par leurs propriétaires. Les arrestations de chiens se sont calmées au bout de quelques semaines, mais les mauvais traitements et cruautés infligés aux animaux restent très répandus dans la République islamique d'Iran.

Un grand nombre de blogueurs soutiennent une initiative de la blogueuse Mino Saberi, qui vit en Iran, visant à défendre les droits des chiens, oiseaux, chats, et autres créatures de notre planète.

Mino Saberi s'adresse [en farsi] dans son billet à la Télévision Nationale iranienne, et à son directeur Ezetollah Zarghami :

آقای ضرغامی من هم چون شما مسلمان‌زاده‌ام ..، خدا را می‌پرستم و به تمام مقدسین عالم احترام می‌گذارم و تمام مخلوقات خدا را دوست می‌دارم، مگر می‌شود خدا را پرستید وآن‌چه را که خلق کرده دوست نداشت؟!

آقای ضرغامی، شما رسالت سنگینی بردوش‌تان هست و گمان می‌کنم از بخشی از آن بی‌خبرید. ..

رسالت شما تنها این نیست که از مردم بی دفاع و مظلوم این کشور و آن کشور دفاع کنید، نگاهی به دور و برتان بیندازید، گاه نگاهی هم به برنامه‌های ساخته شده از همین تلویزیون که شما ریاست‌اش را بر عهده دارید بیندازید.

دشمنی با حیوانات بی‌آزار و مظلوم تا کی؟ آن‌هم از یک رسانه پرقدرت و پرمخاطب…ما، یعنی جمعی از وبلاگ نویسان خواهان این هستیم که رسانه‌ها خصوصا” تلویزیون در برنامه‌های خود بخشی هم به آموزش مهربانی با طبیعت، چه حیوانات و چه گیاهان بدهند.

Elle rappelle que le prophète Mahomet a enseigné la bonté envers les animaux.

Sadaf-Farahani écrit en [farsi] que les mauvais traitements aux animaux ont leur racine soit dans des problèmes psychologiques soit dans une mauvaise éducation.

Asalijon s'insurge [en farsi] contre le fait de tuer les chiens errants et leurs chiots. L'auteur partage son expérience avec une chienne errante appelée Magnolia et ses sept chiots en racontant qu'un jour la chienne et ses petits ont été tués par balles. Asaljoon demande si tuer ces créatures innocentes est une décision justifiée des autorités iraniennes.

 

متاسفانه اتفاقات ناهنجار و آزار و اذیت حیوانات در مملکت ما کم کم تبدیل به یک فرهنگ می شود . از خاموش کردن ته سیگار روی تن گربه ها گرفته ، تا بریدن گوش سگ های خیابانگرد و بی توجهی به پرندگانی که هرروز تعدادشان کمتر از قبل می شود.(کافی است نگاهی به اطرافتان بیندازید تا متوجه درستی این مطلب شوید)

در این تغییر فرهنگی و گرایش مردم به نادیده گرفتن حیوانات نمی توان از نقش رسانه ملی صرف نظر نمود ! رسانه ای که می تواند پیام آور صلح و دوستی و توجه به این موهبت های بی نظیر خداوند باشد، نه تنها حرکتی در جهت دوستی مردم با حیوانات ،که بخشی از این طبیعت هستند نمی کند ، بلکه بسیار در سریال ها و فیلم ها و سایر برنامه های تلویزیون می بینیم که آزار و اذیت حیوانات امری طبیعی و عادی جلوه داده می شود.

 

Note : La chienne photographiée ci-dessus s'appelle Liza et n'a jamais été maltraitée