Grèce : Les blogueurs grecs et le Blog Action Day sur l’environnement

Le Blog Action Day [en anglais] de cette année était consacré au réchauffement climatique. Plus de 150 blogueurs grecs se sont inscrits à l'opération pour y participer, et leurs contributions sont marquées par le désastre des feux de forêt et font écho au désespérant manque de politique environnementale de la Grèce.

Thirdeye a tenté de relier global et local en nous rappelant les feux de forêts qui ont dévasté la Grèce ces dernières années [en grec, comme tous les liens suivants] :

Στην Ελλάδα ζήσαμε πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια που συνεισφέρουν πολλές αρνητικές συνέπειες για το κλιματικό μέλλον της χωράς. Οι εναλλακτικές πηγές ενεργείας δεν είναι αστειάκι στα πολιτικά πηγαδάκια αλλά κοινωνική ανάγκη. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη.[..]

Δεν γνωρίζω τι μπορεί να συμβεί απλά το φαντάζομαι. Επειδή όμως ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον υποστηρίζω και υπογράφω το Hopenhagen και συμμετέχω στο Blog Action Day.

En Grèce, nous avons eu des feux de forêts au cours des années récentes qui contribue de façon négative au futur climatique du pays. Les sources d'énergies alternatives ne sont pas une plaisanterie qui nourrit les bavardages politiques, mais un besoin de la société, pas seulement en Grèce, mais tout autour du globe. […] Parce que je rêve d'un futur meilleur, je soutiens et signe la pétition de Hopenhagen et participé au Blog Action Day.

Roides juge que le politiquement correct et le patriotisme compromettent une juste politique de l'environnement en Grèce et fait la liste des échecs de sa politique :

Γι αυτό και εμείς αφήσαμε πίσω 67 νεκρούς, κάψαμε 3 εκατομμύρια στρέμματα δασών, δασικών και γεωργικών εκτάσεων και ως πολιτική απάντηση δώσαμε/πήραμε πολύ σημαντικά μέτρα, όπως:
– διαλύσαμε την δασική υπηρεσία
– (δεν) συντάξαμε δασολόγιο
– εξαγγείλαμε στεντορείως και ευρέως το περίφημο: «ότι ήταν δάσος θα παραμείνει δάσος» [..]

Voilà pourquoi nous avons laissé 67 personnes mourir, brulé 3 millions d'hectares de forêts et terres agricoles et réagi politiquement en instituant des mesures importantes telles que :

dissoudre l'agence des eaux et forêts
ne pas ouvrir un registre des terres boisées
annoncer partout et pompeusement que “ce qui était une forêt restera une forêt” [..]

Rodia ironise sur le fossé qui sépare les défenseurs de l'environnement :

Το περιβάλλον και η προστασία του, έτσι, γενικά και αόριστα, είναι μια φόλα, μια μούφα, μια παραπλάνηση, να το γράψω και ευγενικά. Δεν μπορεί οι εταιρείες να αλωνίζουν με τις βιομηχανίες τους, τα φουγάρα τους, τα χημικά βλαβερά τους απόβλητα, δεν μπορεί οι μεγάλες χώρες να μην έχουν υπογράψει βασικές συνθήκες προστασίας του περιβάλλοντος (π.χ. ΗΠΑ, συνθήκη Κιότο) και να ζητιέται απο τα ταπεινά ανθρωπάκια, εμάς δλδ, να προσέχουμε μη πατήσουμε το χορτάρι!

L'environnement et sa protection, en termes vagues, est un rêve creux, une erreur de direction, pour rester poli. Vous ne pouvez pas avoir d'un côté des multinationales qui font n'importe quoi avec leurs usines, leurs rejets dans l'atmosphère et leurs déchets chimiques, vous ne pouvez pas avoir de grands pays qui ne signent pas les traités de base pour protéger l'environnement (par exemple, les USA, qui n'ont pas ratifié le protocole de Kyoto), puis nous demander à nous petites gens de faire attention à l'herbe !

… Il poursuit en proposant cependant des mesures locales :

Εμείς μπορούμε να κάνουμε μικρούτσικα πραγματάκια, στη κλίμακά μας, που λένε. Να φροντίζουμε για τα σκουπίδια που παράγουμε και, αναλόγως, να τα πετάμε ή να τα ανακυκλίζουμε. Να φροντίζουμε τη καθαριότητα των ακτών της χώρας μας. Να προσέχουμε τα πάρκα μας -όσα απομείναν, δλδ- μη τα κάνει γκαράζ κάνας πρόθυμος δήμαρχος. Να καταγγέλουμε όποια εταιρεία ή βιομήχανο καταστρέφει τον υδροφόρο ορίζοντα, γιατί εκείνος μπορεί να στείλει τα παιδιά του να ζήσουν στην Ελβετία ή στις Μπαχάμες, αλλά εμείς θα εξακολουθούμε να ζούμε εδώ και να χρειαζόμαστε νερό πόσιμο. Να χρησιμοποιούμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς [..] και να πιέζουμε προς τα καλύτερα και πυκνότερα δρομολόγια

Nous pouvons faire de petites chose, à notre échelle, pour ainsi dire. Trier et recycler les ordures que nous produisons. Garder nos plages propres. Prendre soin de nos parcs – enfin, ceux qui restent – et les empêcher de devenir des parkings aux mains de maires véreux. Dénoncer les industriels qui polluent l'eau potable, car ils peuvent envoyer leurs enfants vivre en Suisse ou aux Bahamas, mais nous resterons ici et nous aurons toujours besoin d'eau potable. Utiliser les transports en commun et faire campagne pour de meilleurs itinéraires et des dessertes plus fréquentes.

Argos a republié une vidéo qu'il avait montée pour le Blog Action Day 2007 et constate,désabusé :

Il y a deux ans, j'ai participé au premier Blog Action Day qui avait pour thème le changement climatique. Deux ans plus tard, le problème reste le même. Ma contribution est donc aussi restée la même.

Rien n'a été résolu durant les deux dernières années, donc, je ne changerai rien.